سفر نویسنده

هر روز از نشست‌های خبری جشنواره فیلم فجر، خبر جنجال و دعوا بیرون میاد. داریوش ارجمند، ابتذال رو با بیان مبتذلش نقد میکنه و براش کف و سوت میزنن. ریحانه پارسا جلوی کلی دوربین و رسانه و آدم! عشوه خرکی میاد و سوژه توئیتر و اینستاگرام میشه. دستیار حاتمی‌کیا به شکل غیر رسمی‌جلوی تریبون میاد و داد و فریاد راه میندازه.‌هادی حجازی‌فر سر اینکه به زبان ترکی توهین شده رگ گردنی میشه. خبرنگارا هم تا میتونن به این جنجال و حاشیه‌ها دامن میزنن. اون طرف، توی یه گفتگو که اسمش نقد و اندیشه‌ست دوتا مثلا استاد دانشگاه، مثل خروس جنگی به جون هم میفتن. اینا بخشی از چیزایی هستن که ما صوت و تصویرشون رو می‌بینیم. خیلی از اینها هم رسانه‌ای نمیشه. درباره‌ی این وضعیت، واقعا نمیدونم چی بگم! این آدما به عنوان نماینده‌های فرهنگ و هنر کشورِ معروف و مشهورمون ایران؛ آیینه‌ی فرهنگ و تمدّن ما هستن مثلا. دوتا واژه‌‌ای که دیگه به کار بردنشون‌م مبتذل شده. وقتی قشر مثلا فرهیخته‌ی کشور ما این باشه دیگه کفِ‌ش چه خبره. اصلا فرقی بین این دوتا هست الان؟ بابا نا امیدمون نکنید از رشد و پیشرفت. آدم باشین!